Το Αββαείο του Σεν Ζερμέν ντε Πρε, από το οποίο πήρε το όνομά της και η περιοχή αντίστοιχα, είναι επίσημα το τελευταίο εναπομείναν μεσαιωνικό μνημείο από το κάποτε παντοδύναμο αββαείο των Παρισίων και χρονολογείται από τον 11ο ως το 17ο αιώνα, ενώ έχει τοιχογραφίες του 19ου αιώνα. Είναι κτισμένο στο οικογενειακό νεκροταφείο των Γαλλο-Μεροβιγγειανών βασιλέων και ανεγέρθηκε το 557 από τον βασιλέα Χιλδεβέρτο έξω από τα σύνορα της πόλης, και ήταν τόπος διαφύλαξης ιερών κειμηλίων. Την τότε εποχή ονομαζόταν Σεν Βινσέντ Σεν Κρουά.
Όταν ο βασιλιάς έφυγε από την ζωή, ενταφιάστηκε σε αυτή την εκκλησία, η οποία από τότε μετατράπηκε επισήμως σε βασιλική νεκρόπολη. Υπέστη μια ανακατασκευή στις αρχές του 11ου αιώνα από τον αρχιτέκτονα Γουλιέλμο της Ντιζόν, παίρνοντας την τελική του μορφή που βλέπουμε και σήμερα. Είναι σίγουρα, το πρώτο μνημείο που θα πρέπει να δείτε, επισκεπτόμενοι την γραφική αυτή γειτονιά!
Στο νοτιοανατολικό άκρο της μεσαιωνικής γειτονιάς Σεν Ζερμέν ντε Πρε, υπάρχει το διάσημο και φημισμένο θέατρο της Οντεόν (Théâtre de l'Odéon). Χτισμένο στο τέλος του δέκατου όγδοου αιώνα, αυτό το κτίριο αποτελεί το πρώτο και πιο παλιό θέατρο που χτίστηκε εκεί. Λέγεται ότι δημιουργήθηκε ώστε να φιλοξενεί παραστάσεις και να στεγάζει τους "διασκεδαστές" και θεατρικούς υπαλλήλους του βασιλιά.
Αμέσως μετά από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, το Σεν Ζερμέν ντε Πρε και η κοντινή γειτονιά του Σεν Μιτσέλ στέγασαν πολλές μικρές λέσχες τζαζ, που “κρυβόντουσαν” συνήθως σε υπόγεια κελάρια, λόγω αφενός της έλλειψης χώρου και εγκαταστάσεων, και αφετέρου λόγω της ενόχλησης των γειτόνων από την ένταση της μουσικής. Η τζαζ άνθισε την περίοδο εκείνη, με τους κατοίκους της μικρής αυτής γειτονιάς να γεμίζουν όλα τα κελάρια που ανέδυαν καπνό από τσιγάρα, πολύ αλκοόλ και ρομαντική μουσική, δίνοντας έτσι στο Σεν Ζερμέν Ντε Πρε τον χαρακτήρα που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Τα κελάρια αυτά δυστυχώς δεν υφίστανται πλέον αλλά σίγουρα μπορείτε να βρείτε πολλά μαγαζιά και μπάρ στο Σεν Ζερμέν Ντε Πρε που παίζουν τζαζ και μεγάλο εύρος αντίστοιχων μουσικών ειδών.
Μην παραλείψετε επίσης να επισκεφτείτε τις καφετέριες της ιστορικής αυτής γειτονιάς και πιο συγκεκριμένα, το αείμνηστο καφέ Les Deux Magots που άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το 1884, και αποτελούσε τόπο συνάντησης της ελίτ των γραμμάτων και τεχνών. Εθεάθησαν να απολαμβάνουν τον καφέ τους εκεί, μεταξύ άλλων και ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζείμς Τζόις, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Έρνεστ Χέμινγουέι και πολλοί ακόμη!