Επίσης γνωστή και ως "Πασαρέλα των Τεχνών", η Γέφυρα των Τεχνών τοποθετείται ανάμεσα στο Institut de France και το Λούβρο. Χτισμένη μεταξύ των 1801 και 1804, αποτελεί επίσημα την πρώτη σιδερένια γέφυρα που χτίστηκε στο Παρίσι. Είναι μια εξαιρετική τοποθεσία για φωτογραφίες, καθώς προσφέρει εξαιρετική θέα στο Σηκουάνα και τα γραφικά περιβάλλοντα μνημεία.
Ιστορικά, η γέφυρα αυτή κατασκευάστηκε κατά την εποχή του Ναπολέοντα από τους μηχανικούς Louis-Alexandre de Cessart και Jacques Dillon και είχαν στόχο να το μετατρέψουν σε μιας μορφής κήπο με δέντρα, λουλούδια και παγκάκια. Η διάβαση της γέφυρας ωστόσο δεν ήταν δωρεάν, καθ' ότι κόστιζε ένα "σου" για να περάσει κανείς.
Σήμερα, αποτελεί έναν τρομερά δημοφιλή προορισμό, ειδικά για ζευγάρια καθώς αποτελεί παράδοση από τα τέλη του 2008, ζευγάρια τουριστών και μη να αφήνουν λουκέτα με τα ονόματά τους χαραγμένα πάνω στο κιγκλίδωμα της γέφυρας και έπειτα να πετούν το κλειδί στον ποταμό Σηκουάνα ως ένδειξη αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης. Ωραίο μεν, αλλά με αρνητικά συνεπακόλουθα καθώς λέγεται ότι το 2012 ο αριθμός των κλειδαριών που καλύπτουν τη γέφυρα έχει καταστεί επίφοβος πλέον, με τις κλειδαριές να συνδέονται με άλλες κλειδαριές. Τον Φεβρουάριο του 2014, εκτιμάται ότι υπήρχαν πάνω από 700.000 κλειδαριές και με την καλοκαιρινή τουριστική περίοδο 2014, έχουν προστεθεί πολλές χιλιάδες ακόμη, δημιουργώντας μια σοβαρή ανησυχία στις τοπικές αρχές και ένα αντιαισθητικό θέαμα για τους Παρισινούς
Στις 17 Μαρτίου 1975, το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού έχρησε την Γέφυρα των Τεχνών εθνικό ιστορικό μνημείο και ως εκ τούτου, αποτελεί πλέον μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η περίτεχνη “γέφυρα του έρωτα” έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές ως χώρος για πολιτιστικές εκθέσεις και σήμερα είναι ένα "ανοιχτό στούντιο" για ζωγράφους, καλλιτέχνες και φωτογράφους, ώστε να απαθανατίσει ο καθένας, με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα χρώματα του σούρουπου να αντικατοπτρίζονται και να διαθλώνται από τα ήσυχα νερά του Σηκουάνα.