Παλάτι του Λούβρου

Το Παλάτι του Λούβρου, που στεγάζει μιας από τις αξιομνημόνευτες και ανείπωτης αξίας συλλογές έργων τέχνης στον κόσμο, είναι γνωστό πρωτίστως και παγκοσμίως ως μουσείο. Αυτό που ενδεχομένως δεν γνωρίζατε ωστόσο, είναι ότι για σχεδόν επτακόσια έτη, τα κτίρια που συντελούν αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Λούβρο, ήταν κάποτε μια από τις κύριες κατοικίες των βασιλιάδων και των αυτοκρατόρων της Γαλλίας.

Χτισμένο ελάχιστα μετά το 1190 από το βασιλιά Φιλίπ Ογούστ ως αμυντικό φρούριο, μέχρι το 14ο αιώνα το Παλάτι του Λούβρου είχε μετατραπεί σε μια πολύ πολυτελής και περίτεχνη βασιλική κατοικία, με τον Φραγκίσκο A΄ της Γαλλίας στη συνέχεια, να λαμβάνει την απόφαση να το μετατρέψει σε αναγεννησιακού τύπου παλάτι. Με την πάροδο του χρόνου παρουσιάστηκε ραγδαία ανάπτυξη στην έκταση και αρχιτεκτονική του βασιλικού κτήματος υπό την κυριαρχία του Ερρίκου Δ΄, ο οποίος στη συνέχεια, διέταξε να ενωθεί μέσω μιας μεγάλης γκαλερί το Παλάτι του Λούβρου με το Παλάτι του Κεραμεικού που χτίστηκε από τη Αικατερίνη των Μεδίκων, σταματώντας στις όχθες του Σηκουάνα.

Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, που κατοίκησε στο Λούβρο μέχρι την αναχώρησή του για τις Βερσαλλίες το 1678, ολοκλήρωσε το δικαστήριο Κούρ Καρέ (Cour Carrée), αποκλείνοντάς το από την πόλη, με μια σειρά από κιονοστοιχίες. Όταν το δικαστήριο μετακινήθηκε στις Βερσαλλίες, οι γαλλικοί μονάρχες πλέον έχασαν το ενδιαφέρον για το Παλάτι του Λούβρου.

Η τελική ολοκλήρωση του σχεδιαζόμενου συγκροτήματος Λούβρου-Κεραμεικού δεν επέζησε για πολύ καθώς στις 23 Μαΐου 1871, κατά τη διάρκεια της καταστολής της Παρισινής Κομμούνας, δώδεκα άνδρες υπό τις εντολές ενός εξτρεμιστή Κομμουνάρου, ονόματι Νταρντέλλ, έκαναν οργανωμένη επίθεση στον Κεραμεικό χρησιμοποιώντας πετρέλαιο, υγρή πίσσα και τερεβινθίνη.

Η φωτιά διήρκεσε 2 μέρες συντελώντας στην ολάσχερη καταστροφή του ανακτόρου. Ήταν μόλις στις 25 Μαΐου όταν η πυροσβεστική υπηρεσία των Παρισίων και το 26ο Τάγμα Κυνηγών της Αφρικής κατόρθωσαν να σβήσουν τη φωτιά. Εξτρεμιστές Κομμουνάροι έθεσαν πυρ και σε άλλα τμήματα του Λούβρου, τα οποία επίσης καταστράφηκαν ολοσχερώς. Από θαύμα, λέγεται, ότι παρέμεινε ακέραιο και το εν λόγω κτίσμα που αποτελεί το σημερινό μουσείο του Λούβρου, καθώς οι εξτρεμιστές είχαν στόχο να καταστρέψουν και αυτό αλλά προφανώς και απέτυχαν.